Profil użytkownika ayya
Matka siedzi z tyłu (2022)
Hilmar Oddsson nie jest czołową postacią europejskiego kina. Nie zaryzykowałabym nawet stwierdzenia, że jest ważnym reprezentantem kina islandzkiego. Przed nagrodzonym w Tallinie "Matka siedzi z tyłu"
20 000 gatunków pszczół (2023)
Baskijska debiutantka, Estibaliz Urresola Solaguren, nie wybrała sobie najłatwiejszego tematu, by zaistnieć na filmowej mapie Europy. Podeszła jednakowoż do sprawy z taką wrażliwością i uważnością, że
Przejścia (2023)
"Przejścia" to być może najdziwniejszy - dziwnie kameralny, dziwnie niespektakularny, dziwnie krzykliwy, dziwnie przyciągający - film w twórczości Iry Sachsa. Ikonicznego twórcy kina LGBTQ+,
Silver Haze (2023)
Być może nazwisko Sashy Polak niewiele jeszcze mówi szerszej widowni, ale kariera holenderskiej reżyserki rozwija się nie tylko bardzo stabilnie, ale też interesująco. Krystalizują się jej zainteresowania
Chłopi (2023)
Na początek przyznam się, że wraz z "Lalką" Prusa "Chłopi" należeli do moich ulubionych lektur szkolnych. Wszystko w tej książce wydawało mi się fascynujące - trudny język, surowe realia,
Poprzednie życie (2023)
Przy barze siedzi kobieta i dwóch mężczyzn. Rozmawiają i uśmiechają się do siebie, spędzają miło czas wieczorową porą. Patrząc na tę trójkę, możecie próbować zgadywać, jaki ciąg zdarzeń doprowadził ich
Saint Omer (2022)
Po ponad roku od swojej weneckiej premiery na ekrany naszych kin trafiło "Saint Omer". Film Alice Diop to fascynująca, ale bardzo metodyczna refleksja o doświadczaniu macierzyństwa, umiejscowiona
Cicha dziewczyna (2022)
Tytułową "Cichą dziewczyną" z filmu Colma Bairéada jest 12-letnia Cáit (Catherine Clinch), której ciągle jeszcze dziecięca perspektywa przeciwstawiona zostaje perspektywie dorosłych. Obie wiele
La chimera (2023)
Z włoską reżyserką relację mam trudną. Na papierze to powinna być jedna z moich ulubionych twórczyń. Ma własny styl, czerpiący z przeszłości, ale redefiniujący klasykę według jej dziwacznej, fascynującej
Bulion i inne namiętności (2023)
Gotowanie na ekranie
Asteroid City (2023)
O wizualnym stylu w przypadku Wesa Andersona i jego filmów powiedziano już chyba wszystko. Pastelowe filtry, doskonała symetria kadrów, retro klimat, kreskówkowe elementy scenografii (w "Asteroid
Opadające liście (2023)
Generalnie łatwo się znudzić albo po prostu przyzwyczaić, jeśli jakiś twórca niezmiennie od lat eksploatuje charakterystyczną dla siebie estetykę, która stała się jego znakiem rozpoznawczym i poniekąd
Club Zero (2023)
W "Club Zero" Jessica Hausner snuje groteskowo-surrealistyczną satyrę - ogólnie - na pułapki współczesności. Pokazuje, jak pozornie słuszne zagadnienia, bo związane z buntem przeciw wszechobecnemu
Obsesja (2023)
Todd Haynes jest jednym z nielicznych twórców takiego kalibru, tak doświadczonych, tak klasycznych dla amerykańskiego kina, na którego kolejne dzieła autentycznie czekam. "Safe", "Daleko
Czas krwawego księżyca (2023)
Wyjaśnijmy coś sobie. Martin Scorsese to jeden z najważniejszych, amerykańskich filmowców XX wieku. Ikona, mistrz, geniusz. Nie zapraszam do dyskusji, bo nie ma o czym. To fakty, nie opinia. I tak naprawdę
CANNES 2023: WALKER, CHOKRI, ESCALANTE (3)
HOW TO HAVE SEX
reż. Molly Manning Walker
Un Certain Regard
Debiutująca w pełnym metrażu Brytyjka okazała się najwspanialszą rzeczniczką młodego pokolenia, rozumiejącą ich problemy, dylematy,
Wśród wyschniętych traw (2023)
Samet (Deniz Celiloglu) utknął we wschodniej Anatolii, gdzie przez połowę roku panuje surowa, śnieżna zima, która w końcu przechodzi w suche lato. I tak w kółko. Pobyt tu traktuje jak przymusowe zesłanie
How to Have Sex (2023)
Debiutująca w pełnym metrażu Brytyjka okazała się najwspanialszą rzeczniczką młodego pokolenia, rozumiejącą ich problemy, dylematy, rozterki. Tytuł jej filmu być może brzmi, jak karykaturalny lead z okładki
CANNES 2023: CORSINI, DI GIUSTO, WILLIAMS (2)
LE RETOUR
reż. Catherine Corsini
Konkurs Główny
Nudna opowieść o pozornie słonecznym, ale w sumie mrocznym powrocie do korzeni, od których nie można uciec. O trudach fukcjonowania w rodzinie,